Museos
Corría la segunda metá del sieglu XIX y el Xixón fabril, industrial y obreru crecía ensin frenu.
Al traviés de paneles interpretativos y cola ayuda de mapes, cronogramas y semeyes, el públicu pue facer un percorríu nel Centru de Recepción y Interpretación peles distintes etapes del arte prerrománico asturianu y pelos quince monumentos que formen esta arquiteutura. El centru tamién cuenta con
El Muséu Arqueolóxicu d'Asturies ta instaláu nel antiguu monesteriu benedictín de San Vicente, del sieglu XVI, edificiu íntimamente venceyáu a la historia d'Uviéu, y nel que vivió y escribió toles sos obres el Padre Benito Feijoo (1676-1764).
Paez evidente que tal esfuerzu constructivu tuvo de tener el so orixe na inseguridá de quien lo llevantaron frente a un peligru que, al día de güei, resúltanos absolutamente desconocíu.
El Castelón d'Eilao forma parte de la importante rede de poblados que mientres la época altoimperial sirvió de modelu organizativu pa la distribución de la población y la más óptima esplotación de los recursos auríferos de la zona.
El castru de San Isidro alcuéntrase sobre la llinia de cumes que señala la divisoria alministrativa ente los conceyos de Pezós y Samartín d'Ozcos, a unos 600 metros d'altitú.
Cuaña ye un asentamientu (sieglu IV a.C.) asitiáu na marxe izquierda de la ría de Navia, sobre una llomba, arrodiáu de muralles y con accesu dende'l sur.
El Conxunto Etnográficu d'Os Teixois data del sieglu XVIII y ta basáu nel aprovechamientu integral de la enerxía hidráulica del ríu. Nél pue visitase una amplia amuesa d'arquiteutura popular formada por casones, cabazos y horros.
Diz la lleenda, que la Piedra de Filadoira tresportóla una vieya filandera na cabeza, ensin parar de filar, per tola sierra dende San Roque hasta la Sierra de Enterríos, pa colocala como cubierta d'un dolmen.
Esti castru ye ún de los más importantes d'Asturies, con restos que s'atopen xunto a ríu Pendia.
Páxines
Zircon - This is a contributing Drupal Theme
Design by
WeebPal.
