El Puentón o Ponte Romana ye'l monumentu más representativu por antonomasia de Cangues d'Onís. Data de la Baxa Edá Media, pero pue falase d'oríxenes romanos, tal como indiquen los gruesos contrafuertes y los agudos taxamares.
El pretil, con camín empedrado, ye'l mirador sobre'l Seya y trampolín arriesgáu, al pie de los contrafuertes, de bañistes braniegos, yá que la ponte salva una poza aprovechada polos cangueses pa dase chapuzonos.
Del arcu central escolga una réplica en madera de la Cruz de la Victoria.
La Ponte Vieya o Ponte Romana ye una escelente ponte allombada de gran arcu central, oxiváu, d'amplia lluz, que salva casi sola'l calce del ríu.
Tien grandes contrafuertes sofitaos en salientes predresos, que-y dan estabilidá, y agudos taxamares. Tamién apuntaos son los arcos llaterales, dos a cada llau, y cuenta igualmente con otros pequeños arcos d'aliviu sobre los contrafuertes y taxamares. La ponte dispon d'un pretil pedrés y el so pisu ta empedráu con cantos.
Pola so tipoloxía ye obra del sieglu XIV o XV, pero posiblemente sustituya a otru anterior de factura romana.
La ponte tuvo gran valor estratéxicu y comercial pa la ciudá de Cangues, yá que hasta'l sieglu XIX yera l'únicu de piedra que salvaba'l caudalosu Seya, lo que convertía esti pasaxe en fundamental pa la comunicación ente Asturies y Cantabria y pal tráficu de mercancíes.
