'La matazuga', de Carlos Alba

"Cuando tenía 10 años, perdí la fala. Los mios pas lleváronme a la mio güela pa que me pasare l'agua y yera tal el mal de güeyu que tenía que tuvi que quedar con ella en pueblu, nel Cellero, que de nenu yera pa min talmente'l paraísu. N'aquellos nueve díes cuntáronme unes cuantes histories.

Quiciás porque lo que más me presta de los cuentos de María Teresa González ye'l so aire de misteriu, cómu perfai un mundu tremorosu ya inquietante, decidí metelos ehí, enxertaos nesos nueves díes nos que'l silenciu foi'l mio meyor compañeru. Hasta que por cuenta d'una matazuga (de les d'anantes, con duerna, berríes y corón) torné falar y dexé de tar agüeyau".