La ilesia de Santo Adriano foi fundada pol rei Alfonso III y la so esposa Jimena nel añu 891. Tien planta rectangular, con trés naves separaes por arqueríes de mediu puntu sobro pilastres cuadrangulares de piedra, cubierta de madera a dos agües y cabecera rectangular triple con bóvedes de cañón, siendo más alta la de la capiya central. Sobre ésta atópase una habitación sólamente accesible dende l'esterior, al traviés d'una ventana aximezada.
El pórticu de los pies, que consta de trés cuerpos, foi aprovecháu en dómina moderna pa enllargar la ilesia.
De los espacios llaterales que conformaben la planta, sólamente se caltién el sur, dedicáu a sacristía.
Los restos decorativos más importantes son les pintures murales, principalmente na capiya mayor, contemporánees de la construcción de la ilesia.
Caltiénse una llábana del 1108, restos d'un canciellu de mármol, un arquillo de mediu puntu, según un par de columnes con capiteles de fueyes nel arcu de trunfu. La espadaña foi construyida nel sieglu XVII-XVIII.
La ilesia sufrió delles restauraciones y remodelaciones: la primera nel 1108, nel 1950 (por Luis Menéndez-Pidal y Álvarez), nel 1983 y nel 1987-1988 (pola Conseyería d'Educación, Cultura y Deportes).
Fecha de construcción:
Conceyu:
- Santo Adriano
