A principios del sieglu XIII la ciudá contaba yá con dalgún tipu de cerca, con trazáu dispuestu por Alfonso IX. Alfonso X impulsaría'l remate de les obres, que s'empecipiaron hacia'l 1261 y tuvieron de terminase nel sieglu XIV.
Tenía un perímetru de 1.400 metros y una superficie de 11 hectárees (axustándose a lo señalao por F. Reiter nel añu 1777).
Adoptó un trazáu casi circular al cinxise a la contorna de la llomba sobre la que s'asitiaba la ciudá. Nésti quedaba incluyida la fortaleza o castiellu a partir del que s'abríen les puertes de Socastiellu, Santiago, Noceda, Ferrería y Cimavilla. Partiendo d'esta última, la muralla siguía paralela a l'actual cai Mon y dende equí pel Postigo Altu y la cai del Paraísu, nes que se caltién, hasta la puerta de la Noceda (comienzu de l'actual cai de San Vicente), siguía xuntu al monesteriu de san Pelayo (cai del Barganal, güei de Xovellanos), onde s'abría la puerta de Gascona (cai de L'Águila) y más allá la puerta de Santiago (nel entronque de les actuales cais de Xovellanos y Argüelles).
El castiellu, asitiáu nel llugar onde güei se llevanta la Telefónica, introducía un ángulu de 90 graos pa tomar l'actual cai de Mendizábal, na que s'abría la puerta de Socastiellu. Dende equí, per Ramón y Cajal y la cai del Pesu, diba cerrase'l perímetru na puerta de Cimavilla.
