Chao Samartín

Baxo les teles protectores de les escavaciones estiéndense los testimonios d'una sociedá qu'algamó hai casi dos mil años un grau de refinamientu urbanu como hasta'l momentu nun se pudo documentar n'otros poblaos vecinos.

Sábese que'l castru taba yá fortificáu nel sieglu IV a.C. Un grupu de cabañes de planta circular y rectangular con esquines arrondaes, de sala única y cubierta vexetal, estendíese al abellugu de les potentes muralles. Al esterior, un fosu fondu imposibilitaba l'accesu al recintu per otru llau que nun fora la parte sur, onde s'abría la puerta del pobláu.

Los sos habitantes prauticaben l'agricultura, preparaben los sos alimentos en cerámiques ellaboraes ensin tornu y fabricaben instrumentos de fierro y cobre como amuesen los restos metalúrxicos atopaos. La incorporación d'estos territorios al Imperiu Romanu habría de producir cambios radicales nes formes de vida de los habitantes de Chao Samartín. La so privilexada posición al respeutive de les mines d'oru de la contorna apurrió-y una gran vida comercial. La esmolición por saniar les cais y places provocó la construcción de canalizaciones y alcantariella. La vida d'esta comunidá viose atayada hacia la metá del sieglu II, cuando un violentu terremotu afaró'l pobláu, que nunca más volvería ser habitáu.