Così fan tutte

“La fidelidá de les muyeres ye como l'ave fénix, toos dicen qu'esiste, pero ónde ta… Naide lo sabe. ”Con estes pallabres de don Alfonso entama esta delirante comedia que fálanos de la infidelidá de les muyeres, superada pola falta de principios morales de los homes. Fiordiligi y Dorabella son, en realidá, víctimes d'una abyecta intriga entamada polos sos amantes, Guglielmo y Ferrando, y pol vieyu Don Alfonso.

Esti enriedu con intercambiu de pareyes incluyíu termina en reconciliación, n'afayando la farsa entamada pol vieyu filósofu y los mozos oficiales pa poner a prueba la fidelidá de les sos pareyes. La obra fálanos de la irracionalidá de los sentimientos amorosos, la intrínseca debilidá de la naturaleza humana, la volubilidá, la maxa y el misteriu del amor. Mozart supo envolubrar esta trama corroyente, de pasión y cinismu con una música sutil, d'una guapura perturbadora que convierte a Così fan tutte nuna de les obres maestres del compositor.

El xenial llibretu de Lorenzo Da Ponte ta basáu nuna serie d'obres lliteraries y teatrales anteriores: El Decamerón (1384) de Boccaccio, Cimbelino (1609) de Shakespeare, Orlando furiosu (1532) de Ariosto y El curiosu impertinente (1605) de Cervantes. Tres Don Giovanni (1787) y -y nozze di Figaro (1786), la Ópera d'Uviéu completa la triloxía Mozart-Da Ponte con estes representaciones de Così fan tutte (1790).