El grito del contrabajo

Autor: Patrick Suskind

Dirección: David Llorente

Repartu: Roberto Drago y Ernesto Drago

Como la pasión y poderíu olfativos del protagonista de "L'arume", el preséu que ye a un tiempu arguyu y condena del músicu de "El contrabaxu" tien la rara virtú d'encarnar nuna particularidá obsesiva: les paradoxes y dobles fondos de la vida, auniendo l'analís social, la comedia bufa y lo costumbrista, nun arcu bien tirante que sigue con un atayante monólogu les vibraciones del conciertu humanu.

Esta obra trata —ente otres munches coses— de la esistencia d'un home na so pequeña habitación. La estancia insonorizada na que trescurre íntegramente l'acción ye un microcosmos nel qu'apaez encapsuláu un destín humanu singular, que ye al empar el d'un preséu y el del so intérprete. El maxín de Suskind, el so fríu y lúcido sentíu del humor corroyente y la so capacidá de poner al descubiertu'l viesu allucinante de la esistencia cotidiana llogren en "El contrabaxu" una pequeña y sorprendente obra maestra de concisión y síntesis.