La mujer perdida

Hai muyeres mártires, como Mariana Pineda, hai muyeres guerreres como Elektra, hai muyeres rebalbes como Nora, pero hai tamién muyeres humildaes y perdíes, anque teamos en plenu sieglu XXI.
Y de eso trata 'La muyer perdida', de toes eses muyeres, anónimes y olvidaes, que, día tres día, sufren en silenciu l'ataque cotidianu del machismu reinal y asesin. Muyeres perdíes nel so propiu silenciu, nel so propiu matrimoniu, nel so propiu mundu, nel so propiu ser, pero ensin posibilidá de remontase y, peor entá, inclusive ensin posibilidá de ser mártires.
Una muyer perda, ensin norte nin sur, una muyer que, en silenciu y con humor, soporta los mesmos vexames que, día tres día, sufren nel mundu la gran mayoría de les muyeres.
Y de too eso trata l'espectáculu, pero siempres dende la comedia, dende'l esperpento, anque detrás d'esa sorrisa, d'esa risada, escuéndase la mas cotidiana de les traxedies, y la mas difícil de erradicar.