Juan Falcón: Semillas de hoy

Nun ye'l tratamientu y óptica del artista plásticu mozu Juan Falcón (Uviéu, 1985) sobre botánica asuntu menor nin menos dotáu d'un interés nuevu, explicita y implícitamente anováu a cada poco. Podría entendese'l so tratamientu sobre la botánica non yá como l'estudiu de la estructura, de les propiedaes, les característiques y les relaciones de les flores o vexetales y los sos procesos vitales, sinón como crítica social ya inclusive poética o de tipos humanos. Trátase de flores y vexetales humanizaos, onde l'allegría y la murnia, la meditación y la reflexón, el so propiu estatismu o musical coreografía, llevaría muncho más llueñe: una nueva “Hortus Eystettensis” –a la manera de Basilius Besler- xunida coles vieyes poétiques de Linneo – sesualizaes por Georg D. Ehret- onde la llámina floral ye siempres diagnósticu y l'anatomía l'únicu retu del artista centráu nella: la vida de la planta como vida anímica, sí, pero tamién metafórica, lliteraria, humanística y plástica.